نقش محافظتی آماده سازی بعد از ایسکمی (postconditioning) فارماکولوژیک با مصرف عسل طبیعی برروی اندازه انفارکت قلب

سابقه و هدف: عسل بیش از آنکه به عنوان یک ماده غذایی مطرح باشد، به عنوان یک ماده دارویی موثر مورد توجه بوده است. تاکنون نقش محافظتی عسل طبیعی بعنوان یک عامل پست کاندیشنینگ فارماکولوژیک گزارش نشده است. لذا این مطالعه به منظور بررسی اثرات پست کاندیشنینگ عسل بر اندازه انفارکت ناشی از ایسکمی- رپرفیوژن (i/r) در قلب ایزوله انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 42 سر رت نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 320-270 گرم انجام شد. قلب ایزوله شده رتها به پنج گروه 10-8 عددی شامل گروه کنترل و چهار گروه آماده سازی بعد از ایسکمی (درمان با غلظتهای 25/0، 5/0 و 1 درصد عسل و گلوکز با غلظت معادل محلول 1% عسل) تقسیم شده و تحت 30 دقیقه ایسکمی ناحیه ای و120 دقیقه رپرفیوژن قرار گرفتند. گروه کنترل, در طول آزمایش محلول کربس معمولی و گروههای پست کاندیشنینگ، از 10 دقیقه قبل تا 10 دقیقه بعد از رپرفیوژن, کربس حاوی غلظتهای مختلف عسل و یا گلوکز دریافت کردند. نمونه ها متعاقب رنگ آمیزی با اوانس بلو و برش بصورت قطعات نازک و انکوباسیون با تری فنیل تترازولیوم کلراید جهت تعیین اندازه انفارکت به روش پلانیمتری بکار رفتند. یافته ها: پست کاندیشنینگ فارماکولوژیک با عسل موجب کاهش معنی دار اندازه انفارکت و حجم ناحیه انفارکته قلبهای ایزوله گردید. اندازه انفارکت گروه کنترل 3±47 درصد بود ولی مصرف غلظتهای 25/0، 5/0 و 1 % عسل و گلوکز بترتیب به 3±26، 3±6، 2±5 و 2±21 درصد (برای همه گروهها) کاهش یافت (001/0>p). نتیجه گیری: عسل طبیعی بعنوان عامل پست کاندیشنینگ اثرات محافظتی برجسته ای بر علیه آسیبهای i/r داشته و اندازه انفارکت قلب را کاهش می دهد. احتمالا خواص آنتی اکسیدانی, مهار تولید رادیکالهای آزاد و وجود منابع انرژی در عسل در ایجاد اثرات فوق موثرند.